Wtorek. 4 rano cisza brak ludzi. Tylko przyroda. To dobry czas, by odwiedzić mieszkające w okolicy ptaki. Rybitwa popielata Mewa śmieszka Odwiedziłem oddalone o 30 km miasto Bildudalur, gdzie spotkałem wielkie stado rozkrzyczanych mew popielatych, które dzieliły łąkę wraz z rycykami i mewami śmieszkami. Mewy już siedzą na jajkach, za to rycyki i rybitwy są w pełnej awanturze godowej. Rycyki wręcz walczą swymi długimi dziobami. Za to samce mewy co jakiś czas przylatują za jakimś przysmakiem, by skraść jej względy przez żołądek. Rybitwy do tego wykazują się agresja do intruzów. Co ciekawe tolerują większość ptaków, ale wielką gromadą przepędzają mewy blade, wydrzyki i Kruki. Spotkałem też świergotka, który jest wybitnym śpiewakiem, Kamuszka ryjącego jak dzik w glonach, stado krwawodziobów, płochliwego szlachara, i kulika. Stojącego dumnie na kamieniu. Świergotek łąkowy Szlachary , chyba odpoczywały. Kamuszka i edredon był juz chyba zmęczony tym tłumem. Fajny relaks o poranku, serdecznie polecam.
Read More
8 maja i 9 maja 2019 Kolejnego dnia, wcześnie rano, ruszyłem do doliny Svarfadhardalur. Do czatowni nad rzeką Svarfaðardalsa w malowniczej okolicy. Rzeka wiła się ty jak żmija zygzakiem, dając wspaniałe warunki do życia licznym ptakom. Friðland Fuglana obok Húsabakki – pola namiotowego. Zrobiłem tu fajne zdjęcia rycyków, mewy śmieszki, świstuna, siewki rzecznej i wielu innych. Tu też po raz pierwszy uwieczniłem Perkoza rogatego i Krzyka. Nawiasem mówiąc, jest to świetna okolica do objechania jej rowerem. Krwawodziób / Common redshank, Krzyżówka / Anas platyrhynchos, Pardwa /Rock ptarmigan, Czernica / Tufted duck Formacje skalne nad jeziorem Mývatn Gorąca woda, która zasila basen i elektrownie. Przed południem pojechałem dalej, do Reykjahlið leżącym nad jeziorem Mývatn. Na ten region można zarezerwować sobie kilka dni. Osobiście uważam, że być na Islandii i nie odwiedzić tego miejsca to grzech. Miasto istnieje u podnóża wulkanu Hverfell i Krafla, ten pierwszy uważa się za wygasły. Drugi wciąż straszy. Wygasły Hverfell Hverfell góruje nad okolicą i stanowi atrakcję turystyczną. Jednak 2,5 tys. lat temu ukształtował okolicę, a jego krater ma ok. 1 km średnicy. Tuż obok na starym polu lawowym wyrósł las, który w połączeniu z oryginalnymi formacjami powulkanicznych skał, również stanowi część atrakcji miasta. To Dimmuborgir. Również tu […]
Read More
7 maja 2019. Kolejna planowana wyprawa w rzeczywistość się przekuła. Prognozy sprawdzonie – słońce w planach. Jak się potem okazało, pogodę na Islandii przewidują chyba wróżbici. Następnego dnia spadł śnieg Pojechałem do Dalviku i Reykjahlið. Plan był prosty – ptaki. Wodospad Efrifoss i Kolufoss w kanionie Kolugljúfur. Podróż zacząłem o Kolugljúfur Canyon. Wodospad rzadko odwiedzany, choć niewielki to tworzy bardzo fajną minanurę swoich wielkich braci. Długi kanion, głęboki na kilkadziesiąt metrów wije się długą, krętą nitką, dlatego wodospady można pięknie sfotografować jedynie z drona. Dojazd jest prosty, choć szutrowymi odcinkami. Od głównej Þjóðvegur trzeba zjechać na drogę 715. Zdjęcia tylko w cząstkach niestety, bo wiatr i strach nie pozwolił mi użyć drona. Trudno, jeszcze będzie okazja. Pojechałem dalej zobaczyć hydroelektrownie w dolinie nieopodal Blönduós. Przed Blönduós znów skręciłem z Þjóðvegur w prawo, w drogę 724, którą obok jeziora Svínavatn dojechałem do zapory i elektrowni wodnej blönduvirkjun. Można też skręcić z Þjóðvegur za Blönduós, jest dużo lepiej, ale ja liczyłem na zdjęcia ptaków na jeziorze. Ptaków było mało, ale znalazłem oryginalny kościół. Niesamowite widoki z drogi 731 i F35, prowadzącej do elektrowni / Amazing views from the road 731 and F35 to Hydropower Station Blöndustöð Kanał doprowadzający wodę z turbin / […]
Read More
Hnúfubakur – Długopłetwalec oceaniczny, Humbak, Megaptera novaeangliae Stadne zwierzęta, które przeżyją mnie, mojego syna i pewnie jego syna też. No, chyba że jakiś tubylec z plemienia Innuitów go upoluje, albo za młodu padnie ofiarą orek. Podobno to najdłużej żyjący ssak na naszej planecie. Wielki jak autobus, ważący 30-40 ton może obawiać się tylko ludzi. Badania dowodzą ze wieloryby żyją nawet 200 lat. Wyróżniają go charakterystyczne długie płetwy. Żywi się krylem i drobnymi skorupiakami, mając niemal wszystko w nozdrzach. Pływa zrelaksowany, nie zważając na zagrożenia ludzkiego czynnika. W Norwegii rozstrzelano by takiego gościa we fiordzie, na Islandii obowiązuje zakaz połowu w wodach przybrzeżnych. Ostatnio jeden wynurzył mi się tuż przed moim aparatem, mimo że nie spodziewałem się gościa. wtedy powstał ten film, ot taki bonus w pracy.
Read More
Moje miasto – Patreksfjörður Był czwartek, 25 kwietnia. Podobno na Islandii to już lato. Wiał wiatr, chmury wisiały nad miastem, lecz czasem wychylało się słońce i było ciepło – około 6 stopni C. Ok godziny 15, kolejny raz sprawdziłem prognozy pogody…. „A trudno niech się dzieje”. Pojechałem na inauguracyjną, letnią wycieczką na klify oddalone o 68 km, które są najdalej na zachód wysuniętą częścią Islandii. Gdyby nie portugalskie Azory byłby to zachodni kraniec Europy. To Latrabiarg – świat nurników, maskonurów, fulmarów i mew. Grasują też tam lisy, które niestety podkradają jaja i polują na ptaki. Zapakowałem namiot, śpiwór, kuchenkę, inne drobiazgi oraz oczywiście aparat. Na stacji jeszcze dopierdziałem w opony, kupiłem kilka batonów i do przodu! Już na początku, gdy droga lekko górki dostała, nabrałem zwątpienia, „czy ja dam radę?”. Wielokrotnie już tędy rowerem jeździłem i nigdy nie odczułem tak tej trasy. Wiatr wiał w twarz. Normalnie te podjazdy pokonywałem z uśmiechem na twarzy, a dziś rower popychałem, po raz kolejny zwątpieniem ogarnięty. „Ale jak to… poddać się? Ja? Nie. To niemożliwe.” Cisnę dalej. Po kolejnych podjazdach i 13 kilometrach, droga zawróciła, zmieniając kierunek o 180 stopni. To było skrzyżowanie na „koniec europy”. Nagle okazało się, że jazda rowerem to […]
Read More
Najnowsze komentarze