Árneshreppur Magiczne odludzie na Westfjordach. Cel był prosty Krossneslaug, basen wybudowany w czasach prosperity regionu, czyli lata 50′ XX wieku. By zrozumieć sens, dlaczego taki basen na odludziu, trzeba trochę zagłębić się w historię. W okresie między wojennym przetwarzano tutaj śledzia, którego połowy tworzył miejsca pracy i warunki do życia setek ludzi. Były to trzy wsie, Eyri w fiordzie Ingólfsfjörður, Djúpavík i Norðurfjörður. na początku XX wieku, przybyli tu pierwsi osadnicy, którzy w zaczęli przetwarzać ryby, głównie śledzia. W okresie II wojny światowej, w pierwszych dwóch wsiach, wybudowano duże przetwórnie, pracujące do 1954, gdy nagle wszystko się skończyło. Połowy w owym czasie były pozbawione kontroli, więc łowiło tu pół świata, sądząc, że zasoby są bezkresne. Było to błędne przekonanie. Kilka lat potem Islandia ogłosiła rozszerzone narodowe strefy przybrzeżne i rozpoczęła się wojna dorszowa, trwająca ponad 20 lat. Z domu udałem się do Holmaviku, a potem 100 km szutrową drogą wijącą się jak na Westfjordy przystało, wokół fiordów. Deszczowy dzień mi cały szutrowy odcinek, padający deszcz sprawił, że droga zrobiła się błotnista. 100 km zajęło mi 3 godziny, a po dotarciu do celu musiałem umyć samochód. Na szczęście lokalsi byli przygotowani na takie występy i znalazłem w porcie odpowiedni sprzęt do mycia. Wieczór w Norðurfjörður był barowy, deszcz mgła, więc nie pozostało nic innego […]
Read More
Svalvogar – druga wizyta Wstęp Svalvogar – odludny półwysep zamieszkały przez barany i nielicznych wakacyjnych mieszkańców. Półwysep odwiedzany jest przede wszystkim dla samej drogi 622. Oznaczenie sugeruje łatwą drogę, lecz powinna ona nosić oznaczenie „F” prawie w całości, a nie tylko krótkim odcinku. Od północy poprowadzona jest kilkadziesiąt metrów nad poziomem wody, a od południa niemal na poziomie wody. I nie byłoby w tym nic wyjątkowego, gdyby nie fakt, że droga wykuta jest w skale, tworząc półkę z bardzo przerażającym nawisem. Sezonowa naprawa drogi polega na przejeździe wielkiej ładowarki, tak ładowarki, żeby zepchnąć głazy z drogi, które przegrały z erozją skał, ponad drogą. O większej naprawie nawierzchni nie ma mowy. Więc pełna jest luźnych kamieni i nierówności, strumieni i rzek.Widowiskowy odcinek, od północny ma ok. 300 metrów, a południa w sumie ok. 3 km.Na końcu półwyspu jest latarnia morska Svalvogar. Znajdują się tam również porzucone farmy, jak i zamieszkałe letnie domy. Ja widziałem tam jeden samochód, który mógł sugerować obecność człowieków. Zawalisko na północnej drodze. (zdjęcie z pierwszej wycieczki) Dawniej latarnia była zasilana energią z lądu lub pobliskiego budynku z agregatem, lecz dziś technologia wzięła górę i panele słoneczne wraz z bateriami zapewniają latarni samowystarczalność. Podcinek północny, dostępny od […]
Read More
Czasem plany są dobre na papierze, bo rzeczywistość płata figle… Silver Cloud -300 pasażerów. Odwiedził dość nietypowo wybrzeże Islandii. Radosny wyjazd. 19 czerwca. 2019. Jeszcze dwa dni i dni zaczną być krótsze. Postanowiłem skorzystać z pięknego, słonecznego, choć jak zwykle wietrznego dnia. Spakowałem namiot i sprzęt turystyczny z nastawieniem na dwie noce w namiocie. Panorama z drogi tuż za Patreksfjörður. Pojechałem na Langanes drogą nr. 6204 za wodospadem Dynjandi. Droga wąska i mocno zniszczona, ale cisnę. Niestety po dwóch kilometrach drogę przegrodziła mi koparka. Operator stwierdził, że jest zbyt duży, a tu jest zbyt wąsko i nie ruszy się stąd do 12. Do 13 ma lunch, więc się przesunie na godzinę. Ja miałem w planach wrócić, ale nie w ciągu godziny. Zgrzyt. Na cały dzień mogę tam utknąć. Nie! Zawróciłem. 500 m n.p.m. górska , szutrowa droga, jakich wiele w okolicy Przy Dynjandi w ramach żalu zrobiłem parę ptaszków, rzadką w moim regionie Kamieniuszkę. Kolorowa kaczka, którą natura wyposażyła we wzór drugiej głowy. Podobno rzadziej jest wtedy atakowana, bo drapieżnik myśli „skoro mnie widzi, to mi ucieknie”, Edredony zazwyczaj wyluzowane, dziś podekscytowane, prowadzały się z młodymi, a i rybitwy jak zwykle sfrustrowane atakowały wszystko, co nietutejsze. Miały powody, tez opiekowały […]
Read More
Wtorek. 4 rano cisza brak ludzi. Tylko przyroda. To dobry czas, by odwiedzić mieszkające w okolicy ptaki. Rybitwa popielata Mewa śmieszka Odwiedziłem oddalone o 30 km miasto Bildudalur, gdzie spotkałem wielkie stado rozkrzyczanych mew popielatych, które dzieliły łąkę wraz z rycykami i mewami śmieszkami. Mewy już siedzą na jajkach, za to rycyki i rybitwy są w pełnej awanturze godowej. Rycyki wręcz walczą swymi długimi dziobami. Za to samce mewy co jakiś czas przylatują za jakimś przysmakiem, by skraść jej względy przez żołądek. Rybitwy do tego wykazują się agresja do intruzów. Co ciekawe tolerują większość ptaków, ale wielką gromadą przepędzają mewy blade, wydrzyki i Kruki. Spotkałem też świergotka, który jest wybitnym śpiewakiem, Kamuszka ryjącego jak dzik w glonach, stado krwawodziobów, płochliwego szlachara, i kulika. Stojącego dumnie na kamieniu. Świergotek łąkowy Szlachary , chyba odpoczywały. Kamuszka i edredon był juz chyba zmęczony tym tłumem. Fajny relaks o poranku, serdecznie polecam.
Read More
Chciałbym podzielić się z wam moim trzydniowym wypadem na Snæfellsnes – półwysep w środkowo-zachodniej Islandii. Snæfellsnes Islandczycy mówią, że to taka Islandia w pigułce. Jaskinia, lodowiec, wodospady i ptaki. Na południu farmerzy, na północy miasta i przemysł rybołówczy. Na zachodnim krańcu w 2001 r. utworzono park narodowy Snæfellsjökull. Moim powodem wizyty był BIELIK. Jest ich tu na wyspie niecałe 200 sztuk i podobno wszystkie na półwyspie Snæfellsnes. Luty to nie jest najlepszy czas na zwiedzanie wyspy. Dzień trwa jakieś 10 godzin, ptaków wędrownych jeszcze nie ma, campingi pozamykane, ale i turystów nie wiele, jednak dla mnie to dobry czas. Zabrałem namiot, stosowny sprzęt na zimowe warunki i popłynąłem baldur’em na półwysep. Przybyłem do Stykkishólmur. Po drodze na wyspach gniazdowały kormorany, nurniki, edredony i mewy blade, siodłate, siwe, polarne i pewnie parę innych, których nie dostrzegłem. W miastach dodatkowo, stadnie bytowały szpaki. Wyjeżdżając ze Stykkishólmur dostrzegłem w krzaczorach cztery pardwy. Jednak zdążyłem zrobić zaledwie trzy zdjęcia, nim odleciały. Spotkałem jeszcze rodzinkę łabędzi krzykliwych.Nie chcąc ich płoszyć, strzeliłem parę zdjęć i pojechałem do … Arnarstapi – na południu półwyspu. Bardzo ładne miejsce, by zapomnieć na chwile o świecie i zagubić myśli gdzieś tam daleko w oceanie… fale rozbijające się z impetem na kilkadziesiąt metrów o […]
Read More
Najnowsze komentarze