Snæfellsnes rowerem – po raz trzeci. Dawno planowałam kilka dni rowerem i w namiocie, taka beztroska i psychiczny relaks. Tylko miejsce wyjazdu wykuwało się w bulach. Była opcja wschodniej północy, a nawet drogi F35. Wygrał rozsądek, poziom trudności, i bliskość półwyspu Snæfellsnes. Dzień 1Poniedziałek, po pracy zapakowałem rower i następnego dnia ok. 8 byłem już w drodze. Słonko świeciło, ciepło, brak wiatru, no jak na Islandię bajkowe klimaty. Tym bardziej głupio w domu siedzieć.Pierwsze wyzwanie to Kleifaheiði -9% nachylenia i 6 km podjazdu. Okazało się to zbyt wiele jak dla mnie i silnika. Po 5 km silnik się zagrzał na, tyle że elektronika zmniejszyła jego moc, a ja już nie dałem rady jej nadrobić. Kleifakarl na szczycie Kleifaheiði Tak więc przystanąłem, dając sobie i sprzętowi odpocząć. Po 15 min silnik odzyskał kondycję i ruszyłem dalej.Pogoda dopisała, wiatr też, uśmiech i radość mi towarzyszyła aż do samego promu, jednak ja nie byłbym sobą gdybym czasem nie zawalił. Barðastrandarvegur Dawniej prom kursował rano i po południu jednak tego dnia poranny kurs się nie odbył. Tak więc spędziłem 6 godzin na przystani, robiąc zdjęcia i korzystając ze słońca. Jak wspominałem, to był wyjątkowo piękny dzień. Dzień, jaki rzadko się zdarza, zwłaszcza na […]
Read More
Chciałbym podzielić się z wam moim trzydniowym wypadem na Snæfellsnes – półwysep w środkowo-zachodniej Islandii. Snæfellsnes Islandczycy mówią, że to taka Islandia w pigułce. Jaskinia, lodowiec, wodospady i ptaki. Na południu farmerzy, na północy miasta i przemysł rybołówczy. Na zachodnim krańcu w 2001 r. utworzono park narodowy Snæfellsjökull. Moim powodem wizyty był BIELIK. Jest ich tu na wyspie niecałe 200 sztuk i podobno wszystkie na półwyspie Snæfellsnes. Luty to nie jest najlepszy czas na zwiedzanie wyspy. Dzień trwa jakieś 10 godzin, ptaków wędrownych jeszcze nie ma, campingi pozamykane, ale i turystów nie wiele, jednak dla mnie to dobry czas. Zabrałem namiot, stosowny sprzęt na zimowe warunki i popłynąłem baldur’em na półwysep. Przybyłem do Stykkishólmur. Po drodze na wyspach gniazdowały kormorany, nurniki, edredony i mewy blade, siodłate, siwe, polarne i pewnie parę innych, których nie dostrzegłem. W miastach dodatkowo, stadnie bytowały szpaki. Wyjeżdżając ze Stykkishólmur dostrzegłem w krzaczorach cztery pardwy. Jednak zdążyłem zrobić zaledwie trzy zdjęcia, nim odleciały. Spotkałem jeszcze rodzinkę łabędzi krzykliwych.Nie chcąc ich płoszyć, strzeliłem parę zdjęć i pojechałem do … Arnarstapi – na południu półwyspu. Bardzo ładne miejsce, by zapomnieć na chwile o świecie i zagubić myśli gdzieś tam daleko w oceanie… fale rozbijające się z impetem na kilkadziesiąt metrów o […]
Read More
Najnowsze komentarze